in maart maakte in een boekje over een servet

tijdens een van mijn quarantainewandelingen in het dorp van mijn ouders vond ik een servet dat een dansje maakte door de wind. Ik filmde het 10 minuten lang

In het begin van de coronacrisis was ik ineens geobsedeerd met het nieuws. Ik las elke dag bijna iedere letter van de krant en checkte meerdere liveblogs met nieuws - ongeveer iedere twintig minuten. Alleen tijdens mijn dagelijkse wandelingen deed ik dat even niet. Dan kon ik me bijvoorbeeld focussen op mijn omgeving en kleine dingen in me opnemen.
Ik kwam erachter dat er in de eerste weken van de crisis eigenlijk geen pagina in de krant was waarop iets te lezen was dat niks met corona te maken had. Na grondig speurwerk vond ik toch een tiental kleine verstopte berichten die ergens anders over gingen - in een verzameling kranten van bijna twee weken.

Ik besloot de - soms schokkende, soms poëtische - niet-corona gerelateerde teksten te combineren met de beelden van het toevallige, lieve en verfijnde roze servetje dat ik vond op straat.

Door gevonden en gemaakte beelden en teksten te combineren in de vorm van een boekje werk ik eigenlijk op dezelfde manier als bij mijn andere werk, maar dan in het klein.

Het maken van zo'n publicatie stelt me in staat om te onderzoeken op welke manier ik mijn verzameling beelden en teksten kan inzetten.

Hoe kan in dingen combineren met elkaar zodat ze op het eerste gezicht onlogisch bij elkaar lijken, maar je toch gaat zoeken naar een samenhang of betekenis?
Welke reactie levert het beeld van een roze servet in de wind gecombineerd met een gruwelijk nieuwsfeit over verkrachting op?