omdat ik een beetje vastliep - niet vanwege een gebrek aan ideeen eigenlijk, maar misschien juist door alle ideeen die ik al had dat ik t daardoor moeilijk had gemaakt voor mezelf en geen “eenvoudige” ding- en meer kon zien om te doen - ben ik veel gaan wandelen en foto’s maken. Dat deed ik eigenlijk altijd al, sinds de corona crisis wandel ik nog meer maar ik besloot het nu in te zetten om mijn manier van kijken te onderzoeken en te trainen.

veel foto’s van vormen of objecten die door de uitsnede weer een nieuwe vorm maken. ik merk dat ik vaak inzoom en dus dicht op de dingen wil zitten.
note: ik zoom graag in, want als ik dat doe kan ik het beeld meer manipuleren // de foto naar mijn hand zetten: ook al zijn het foto’s van dingen die ik “zomaar’ tegenkom, door het zo te framen maak ik het eigen.

waar valt mijn oog op?
als ik buiten op straat loop ben ik heel alert op mijn omgeving en eigenlijk altijd die omgeving aan het “scannen”. ik ver- wonder me over hoe de menselijke ingrepen om me heen er soms “toevallig’ uit kunnen zien. wij mensen hebben allerlei dingen bedacht over hoe we de straten er uit laten zien, hoe we bouwen, hoe we versieren, wat we achterlaten. in mijn ogen levert dit beeldend vaak vreemde combinaties op.

voor mij spreekt er een bepaald soort “nepheid” of gekte uit: het lijkt misschien heel gewoon, we nemen het allemaal maar aan als normaal; maar is dat wel zo? hoe hebben we dit allemaal bij elkaar bedacht?

over het algemeen heb ik me de afgelopen periode vooral ge- focust op hoe ik mezelf op een ‘ontspannen’ manier bezig kan houden als ik vast loop. door het wandelen en fotograferen blijf ik in ieder geval altijd beelden maken - zij het alleen met foto’s - die later weer als inspiratie kunnen dienen voor ander werk. bovendien zet het me aan het denken over wat ik interessant vind, als ik mijn omgeving scan.

door de foto’s te rangschikken, op bepaalde manieren naast elkaar te plaatsen, er woorden aan te koppelen en het overzicht te zien merk ik dat je er andere verhalen mee kunt vertellen. alsof de beelden iets willen zeggen en je verbanden gaat zoeken - die er niet per se zijn.
het lijkt me interessant om weer een soort script te schrijven en foto’s als storyboard te gebruiken. met een dialoog geknipt uit de krant of uit een
chatgesprek. en dat dan later weer uitwerken naar een video.